Als ik aankom, zit Jewel op een van de afgebroken wippen op me te wachten. Ze wilde me per se zien, maar ik heb weinig tijd want over anderhalf uur is mijn eerste soundcheck. Haar ogen zijn zwaar opgemaakt en ze kijkt boos. Tot zover niks nieuws, behalve dan het glimmende zwarte jackje met gouden stiksels op de mouwen.
‘Je moet terugkomen,’ zegt ze als ik naast haar sta.
‘Ik moet niks.’
‘We willen dat je terugkomt.’
‘Waarom?’
Ze pakt het blikje bier dat naast haar staat en neemt een paar slokken. Daarna veegt ze het schuim van haar bovenlip. ‘Ik heb niemand meer om mee te bekvechten.’
‘Ik kom niet terug. Ik heb vanavond een optreden.’
Jewel kijkt me verbaasd aan. ‘Als wat?’
‘Zangeres.’
‘Waar?’
‘Bij een voetbalclub.’
‘Een wat?’
‘Mickey Dielemans kent een keeper en die was nogal onder de indruk van mijn stem toen hij hem een demo liet horen. Ze spelen in de top van de zaterdagamateurs en er lopen jongens rond die gescout zijn door Bert van Marwijk. Van het Nederlands elftal.’
‘Ik weet wie Bert van Marwijk is,’ zegt ze zonder me aan te kijken. ‘Jij kunt alleen niet zingen.’
‘De voorzitter gaat weg en daarom geven ze een groot afscheidsfeest. Ik zit in de pauze van een top-100 band.’
‘Je moet naar huis komen.’
‘Als je me daarom wilt spreken dan ga ik weer.’ Ik draai me om en wil weglopen, maar Jewel trekt me aan mijn T-shirt terug. ‘Ga zitten. Ik heb geen zin om tegen je op te moeten kijken.’
‘Ik kom niet terug.’
‘Ga zitten!’
Ik doe wat ze zegt, maar de wip kantelt en in een reflex grijpen we elkaar vast om niet te vallen. We proberen ons evenwicht terug te vinden zonder dat de wip verder instort. Als ik haar weer los wil laten merk ik dat ze mij nog blijft vasthouden, tot ik haar aankijk.
‘Mickey Dielemans is de grootste sukkel die ik ken,’ zegt ze.
‘Dat valt best mee.’
‘Alles wat die jongen doet, mislukt.’
‘Zoals?’
‘Vorig jaar verzamelde hij ouwe brillen die hij wilde doorverkopen aan Afrika omdat daar bijna iedereen halfblind is vanwege aids. En dat zou dan een gouden markt moeten worden, maar daar is niks van terechtgekomen omdat Hans Anders er al zit. Je hebt niks aan die jongen en hij kijkt ook nog eens heel raar uit zijn ogen.’
‘Dat is aangeboren. Daar kan hij niks aan doen. Hij is er vroeger mee gepest.’
‘Slaap je met hem?’
‘Wat gaat jou dat aan?’
Ze pakt mijn kin beet en draait mijn hoofd naar haar toe. ‘Slaap je met hem?’
‘Hij ligt op de bank. Ik in het bed.’
‘Laat ik niet merken dat je met hem neukt.’
‘Bemoei je met je eigen zaken. Mickey heeft grote plannen met me. Hij heeft een duur jurkje voor me gekocht en hij is bezig met een andere woning omdat hij nu nog een studio aan huis heeft, maar hij wil werk en privé meer gescheiden gaan houden. Vandaar.’
‘Je kunt niet zingen.’
‘Tot ziens.’
Ik wil opstaan, maar Jewel pakt mijn arm vast. Ze zet haar nagels in mijn vel, maar morst daarbij bier over haar schoot. ‘Shit.’ Ik probeer me los te trekken. ‘Je moet naar huis komen,’ zegt ze.
‘Nee! Ik kom niet terug. Thuis is er alleen maar ruzie.’
‘Je moet terugkomen! In elk gezin is er wel eens ruzie.’
‘Ik wil een ander leven. Er worden vanavond driehonderd mensen verwacht en de pers is ook uitgenodigd.’ Ik trek haar hand los en wrijf over de rode afdrukken die haar nagels in mijn onderarm hebben gemaakt. ‘We vangen honderdvijftig euro voor drie liedjes, dat is vijftig euro per liedje. Over zulke bedragen hebben we het dus.’
‘Als je naar huis komt, kun je ook optreden. En je hebt al een leven. Bij ons. Een ander leven bestaat er niet. Dat zit alleen in je hoofd.’
